Tüm programlama dillerinin, genel olarak, karakter, tamsayı, kesirli sayı ve sözcük (karakter katarı) saklanması için temel veri yapıları vardır; bazıları da karmaşık sayı, mantıksal değer tutulması gibi veri yapılarını da desteklemektedir. Programcı bu veri yapılarını, bunların bellekte nasıl saklandığı konusuyla ilgilenmeden bolca kullanır. Tasarlanacak program, temel veri yapısı dışında farklı veri yapılarına ihtiyaç duyuyorsa, bunlar kullanılan programlama dilinin elverdiği ölçüde tanımlanır; yani yeni yeni veri yapıları ortaya çıkarılabilir. Temel veri yapıları aşağıdaki gibi sınıflanabilir:

Veri yapısı, aslında, ham olarak 1 ve 0’lardan oluşan verinin yorumlanmasını belirleyen biçimleme (formating) düzenidir. Örneğin, 62 sayısı bilgisayar belleğinde üç farklı yöntemle tutulabilir; biri sayının ikili tabandaki karşılığı, diğeri herbir karaktere özel kod verilmiş olan alfanümerik kod tablosu kullanılarak, bir diğeri de BCD kodlama denilen yöntemle.... Dolayısıyla, eğer 6210 sayısı birinci yöntemle tutulursa, 111110 olarak, ikinci yöntemle ASCII karakter kümesine göre 0011011000110010 olarak, BCD kodlamaya göre 01100010 olarak saklanır. Görüleceği gibi bilgi aynı olmasına rağmen bellekte saklanan, veri yapısına göre farklı olmaktadır. Eğer veri bir grafiğe aitse veya özel simgeler de içeren bir yazı parçası ise, verinin bellekte gösterilimi ve tutulması için özel veri yapıları/kodlar kullanılır.